LOCATION: Çerkeş / Çankırı / Turkey
CATEGORY: Competition / Urban Design / Nature / Park / Landscape / Waterfront / Building / Health / Rehabilitation / Accomodation
STATUS: National Competition (Honorable Mention)
AREA (BLD): 11.080 sqm
AREA (OUTDOORS): 440.720 sqm
TIMETABLE:
Competition: September 2013
DESIGN OFFICE/S
Studio Evren Başbuğ Architects
CREDITS:
Architectural Concept:
Evren Başbuğ (Lead Architect / Studio Evren Başbuğ Architects)
Umut Başbuğ (Architect / Studio Evren Başbuğ Architects)
Architectural Design Group:
Evren Başbuğ (Lead Architect / Studio Evren Başbuğ Architects)
Umut Başbuğ (Architect / Studio Evren Başbuğ Architects)
Özcan Kaygısız (Architect)
Dilşad Kurtoğlu (Architect)
Müğe Bilgi Başbuğ (Architect)
Duygu Hevesli (Undergraduate Student)
[ Text is only avaliable in Turkish ]
Ölüler ki bir gün gömülür İçimizdeki ölüler, dışımızdaki ölüler İnsan yaşıyorken özgürdür İnsan yaşıyorken özgürdür. *
Bir çizik değil midir yaşam? Zamana, mekana atılmış bir çizik. Düz, eğri, kavisli, kırıklı… Herkesinki birbirinden değişik.
Ama başı var, sonu var elbet. Çizik bir gün tamamlandığında önemli olan çiziğin ne kadar uzun yol kat ettiği değil, yolda hangi başka çiziklere, nasıl dokunduğu, hangileriyle çakışıp hangilerini yolundan ettiği, ya da hangileriyle hemhal olup birlikte yol aldığıdır.
Girişte alıntıladığımız sözleriyle “Ruhi Bey” kendi ölümünü düşlüyor; hatta “ölümünü yaşıyor” neredeyse. Hepimizin sıkça yaptığı gibi. Sebebi oldukça basit:
Yaşadığımızın farkına varabilmek için arada sırada kendi ölümümüzü düşlememiz gerekir.
Bu deneyim korkutucu gelmeye başladığında ya da anlamlandıramadığımız o tekinsiz sınıra ulaştığımızda düşlemeyi bırakıp yaşamımıza kaldığı yerden devam ederiz. Her seferinde öncekinden daha hızlı “çizeriz” bir sonraki zamansız düşe kadar.
Ve çiziğin efsunu şüphesiz ki, henüz çiziliyor olmasındadır…
* Edip Cansever / Ben Ruhi Bey Nasılım. (1976)
